Na 25 jaar gaat Espaz over in andere handen. Georgia Buitelaar en Yvon Oetker zwaaien af.
"Grote dank aan iedereen met wie ik heb mogen samenwerken.
Heel veel opdrachtgevers, nog meer kandidaten, geweldige medewerkers, en vaste partners".
Toen mijn vader 57 jaar was, maakte hij gebruik van de VUT-regeling die zijn werkgever hem bood. Dat gebeurde heel veel in die tijd (zo anno 1990). Er was een overschot aan mensen op de arbeidsmarkt (those were the days) en jongeren moesten een kans krijgen, dus ouderen deden een stapje terug.
Iedereen was heel blij voor hem want nu kon het grote genieten beginnen. Mijn ouders besloten al snel hun huis in Nederland in te ruilen voor wat kleiners en kochten een eenvoudig, maar heerlijk verblijf in Griekenland. Ze genoten van hun vrijheid, de zon, de zee, de cultuur. En van hun kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen, want die kwamen natuurlijk graag en veelvuldig op bezoek. Inmiddels is het huis verkocht, is er een camper aangeschaft en kunnen mijn ouders terugkijken op veel spannende en mooie avonturen. Zij zijn inmiddels ver in de tachtig en nog altijd gezond van lijf en leden.
Helaas is in goede gezondheid oud worden niet voor iedereen weggelegd. Ik hoor steeds meer dat vrienden, kennissen, kandidaten en opdrachtgevers ziek worden, hun pensioen niet halen of er maar kort van kunnen genieten.
Ik heb de reizen van mijn ouders altijd benijdenswaardig gevonden; mooi oud worden samen, van elkaar en het leven genieten. Ik heb me dan ook al vroeg voorgenomen dat ik niet tot de pensioengerechtigde leeftijd zou werken, als ik de kans zou krijgen. Nu is het zo ver! Ik ben 60 jaar, gezond en fit en: ik ga stoppen met werken!
Ik krijg gemengde reacties op mijn besluit. De een vindt me te jong "je bent nog zo van deze tijd", de anders vreest voor de ouderdom "want werken houd je jong en je gaat op deze leeftijd toch niet achter de geraniums zitten"? Langer doorwerken is de ambitie en DE trend. Nou, dan ben ik (voor het eerst in mijn leven) graag ouderwets! De kans deed zich voor en ik heb hem gegrepen! Ik ga dit voorjaar Europa in. De hak van Italië is het eerste reisdoel, maar we doen het rustig aan (la Dolce Vita) en gaan hopelijk heel veel nieuwe dingen zien, mensen ontmoeten en mooie herinneringen maken.
Ik heb altijd met heel erg veel plezier gewerkt. Eerst als werknemer en de laatste 25 jaar als ondernemer met Espaz. Ik ben een bezige bij, zit vol ambitie en drive. Stilzitten en thuiszitten is niks voor mij! Als partner bij Espaz bekleedde ik een functie die bol stond van de afwisseling. Ik heb heel veel bedrijven van binnen gezien, heel veel vacatures vervuld, heel veel mensen ontmoet en heel veel fijne collega's gehad. Ik heb enorm veel geleerd, vaak gelachen en soms gehuild. Ik kijk er met veel warmte en plezier op terug.
Maar nu vind ik het mooi geweest (iets met stoppen op je hoogtepunt 😊). Ik kijk uit naar meer vrije tijd. Ik ga meer sporten, er voor mijn ouders zijn en natuurlijk leuke reizen maken. Ik ga meer buiten zijn en minder op een stoeltje zitten. En geen zorgen, dat stoeltje staat al helemaal niet achter de geraniums, want daar heb ik echt HELEMAAL niets mee!
"Wat zal ik niet snel vergeten?"
"Nou, dat is niet moeilijk. Het eindejaarsgebeuren voor de medewerkers van Espaz in Scheveningen. Het was in de tijd dat Gooische Vrouwen voor de eerste keer de sterrenstatus had bereikt. We huurden een penthouse voor one night en toverden de hele etage in 3 uur om tot een Goois Kerstparadijs. Van boven tot onder. Vreselijk, wat hebben we gesjouwd. Daarna snel verkleden en klaar voor de ontvangst van de nep-Willemijn die de avond aan elkaar zou praten. We hadden een oude bekende, ooit door ons geplaatste secretaresse zo gek gevonden de rol op zich te nemen. Wat zij met verve deed. We hadden en onvergetelijke avond, maar ik lag er wel 3 dagen af ....:".
